Ali Sami Yen ağlıyor...
Başarılarla dolu bir tarihi geride bıraktığı için. Ali Sami Yen ağlıyor bir daha yeni destanlara, zaferlere tanık olamayacağı için. Ali Sami Yen ağlıyor babasının elinden sıkı sıkı yapışmış, gönül verdiği takımının ilk maçına gelen çocuğunun heyecanını bir daha göremeyeceği için. Ali Sami Yen ağlıyor sevgililerin, arkadaşların, bir birini ilk kez tribünde görmüş insanların sevinçle kucaklaşmasına bir daha tanık olamayacağı için.
Ali Sami Yen ağlıyor.
Yıllarca şampiyonluk yüzü görmediği halde çirkefliğe başvurmayan örnek taraftarların, takımın bu halini asırlık stada zarar verer vererek protesto eden taraftarlara, şahıslarla hesap sormak yerine Galatasaray'a hesap soran bireyler haline geldiklerini gördüğü için.
"Hedefimiz, bir renge ve isme mâlik olmak, Türk olmayan takımları yenmek." düsturuyla kurduğu takımın, dünya devlerini deviren bir kahramandan Türk olmayanların son sınıf takımlarına elenen bir hilkât garibesi haline geldiği için ağlıyor Ali Sami Yen.
Ali Sami Yen ağlıyor, takımının ayakkabı bulamayıp yalın ayak maçlara çıkan, canını dişine takıp çırpınan eski aslanlardan, ayakkabı fabrikası kuracak kadar varlıklı olup sahada ruhsuz ruhsuz dolaşan çakallarla dolduğunu gördüğü için.
Ali Sami Yen ağlıyor.
Sevinçten...
Böylesine düşmüş, aciz, ruhsuz futbolcuları bir daha görmeyeceği için.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder